Door: abt Denis Hendrickx o.praem.
Lezingen: Handelingen 1,1-11; Efese 4, 1-13 en Marcus 16, 15-20

Vandaag geldt voor nagenoeg iedereen een extra vrije dag met een lang weekend in het vooruitzicht. Voor haast iedereen want blijkbaar moet in onze samenleving steeds meer 24 uur bereikbaar en toegankelijk zijn. Velen trekken er op uit en dat zal zeker gebeuren als de weergoden gunstig gezind zijn. Met name bij deze dag hoort – zeker in onze streken – nog een bijzondere dag van op tocht gaan: dauwtrappen, te voet of met de fiets de nog vochtige natuur in, onderweg naar bijzondere plaatsen zoals de zoete moeder van Den Bosch.

En wat zo mooi is, we beseffen het misschien helemaal niet meer of nog maar nauwelijks: de diepere betekenis van het dauwtrappen ligt in het feit dat de leerlingen van Jezus de wereld in werden gezonden: “Trek heel de wereld door om aan elk schepsel de goede boodschap te verkondigen”, zo hoorden we Jezus zeggen. Vandaag – op Hemelvaart – wordt (om zo te zeggen) de kerk in gang gezet, komt er een eerste beweging in de leerlingen die sinds het heengaan van hun meester toch wat bij de pakken waren gaan neerzitten.

Hemelvaart kent eigenlijk twee bewegingen: een verticale en een horizontale. Over beide aspecten wordt vandaag verhaald in het Evangelie zoals opgeschreven door Marcus.

Een verticale beweging: Jezus wordt opgenomen, een wolk onttrekt Hem aan de ogen van de mensen. Jezus heeft zijn eindbestemming bereikt.

En dan de horizontale: de leerlingen worden de wereld in gezonden. Eerst wordt er niets anders gedaan dan Jezus nakijken. De leerlingen staren zich blind op de hemel. Ze doen wat mensen zo vaak doen: opkijken naar de leider, de voorman. Alles verwachten van boven, van hogerhand, van de kerkelijke leiding, van het gezag, van de macht, van de overheden, de anderen. Alles overlaten aan wat boven je is en zelf passief toekijken. Maar die gedachte wordt ons snel ontnomen, want de opdracht van deze dag wordt uitermate helder geformuleerd en laat aan duidelijkheid niets te wensen over: “Trek er op uit, trek de wereld in en verkondig het evangelie.” “Trek heel de wereld door” – zegt Jezus hun, “om aan elk schepsel de goede boodschap te verkondigen in woord en in daad.”

En dat klinkt allemaal zo eenvoudig, maar het is beslist geen geringe opdracht. Want het evangelie verkondigen is nagenoeg altijd een tegendraadse beweging en heeft de tekenen van de tijd zeker ook vandaag de dag lang niet altijd mee. Dat evangelie verkondigen en voorleven wil immers nogal eens zeggen dat de wereld een beetje op zijn kop wordt gezet. Echt christen zijn in deze wereld van vandaag is absoluut niet altijd gemakkelijk. In jammergenoeg een groeiend aantal delen van de wereld wordt je christen-zijn zelfs tegengewerkt. (Tijdens mijn recent bezoek aan India moest ik ook dat ervaren.) Wat dat volgens allemaal betekent, houdt Jezus ons vandaag voor met een enkel woord:

– “In zijn naam demonen uitdrijven”: Het hardnekkige kwaad dat vastgebakken zit in allerlei structuren, de onveranderlijkheid van zoveel situaties. Die demonen overwinnen en uitdrijven.
– “Nieuwe talen spreken”: Afstand nemen van dat doodmakende gezegde ‘Het is altijd zo geweest en het zal altijd wel zo blijven’. Gangbare patronen willen en durven herzien. Want het zal toch moeten gebeuren dat men elkaar verstaat: Russen en Oekraïners, christenen en moslims, Israëliërs en Palestijnen, autochtonen en mensen zonder verblijfspapieren, analfabeten en gebruikers van de digitale snelweg.
– “Met hun handen zullen ze slangen oppakken” – Niet zwichten voor het geniepige kwaad dat de samenleving van mensen tracht te verzieken.
– “Als ze dodelijk gif drinken, zal hen dat niet deren” – De grootspraak en de vuilspraak van de plaatjes- en praatjesmakers van deze wereld zullen geen vat krijgen.
– “Zieken zullen ze de handen opleggen” – Het opnemen voor wie zwak is, de hand uitstrekken naar wie hulp nodig heeft.

Het gaat zeker niet over publiciteitsstunts, over trucjes om mensen te trekken of applaus te oogsten. Hemelvaart – tussen Pasen en Pinksteren. Wij blijven – net al de eerste leerlingen – achter in de wereld. Maar ook ons is de Heilige Geest beloofd: begeesterend licht en begeesterde warmte welke aanvuurt en vooruit stuurt. We hebben nog een moment bedenktijd:

Hoe zullen we samen kerk zijn? Hoe zullen we individueel – daar waar we leven – de opdracht van Jezus waarmaken? Welke keuzes durven we met elkaar of persoonlijk te maken? Durven we te kiezen voor het programma van Jezus: de herschepping van de wereld, met alle drastische gevolgen van dien? Of… blijven we toch maar liever werkloos naar de hemel staren in afwachting van…? Een goede viering van Hemelvaart gewenst.