Berne bemoedigt, ook in tijden van corona (8): Fons Boom

Wat geeft je hoop of vertrouwen in deze moeilijke tijden? Deze vraag wordt op deze website tot en met in ieder geval eind mei beantwoord door tientallen personen die op verschillende manieren betrokken zijn bij de Abdij van Berne. Middels deze serie wil de Abdij van Berne een eigen bijdrage leveren aan het gesprek over de corona-crisis, mensen bemoedigen en hoop bieden, er zijn voor de eigen achterban en alle andere betrokkenen via website en social media.

Vandaag deel 8: Fons Boom, norbertijn van de Abdij van Berne in Heeswijk-Dinther.

Door: Fons Boom

Je tijd nemen
Ik zag de vele rouwauto’s. Ze stonden te wachten op het volgende afscheid. Afscheid? Vanuit een auto kijkend als je langs de kist rijdt? Je dierbare achter glas zien sterven? Geen fysiek contact meer, geen vingertop tegen een vingertop. Apocalyptische taferelen van hangars vol kisten, een grote evenementenhal met 680 bedden. Maar ook op kleine schaal. Kinderen die opa niet meer kunnen zien of spreken. Mensen in het buitenland die niet meer terug kunnen. Het zijn beelden die op het netvlies geprint staan. Kunnen we daar nog troosten? Wat kan er uitzicht bieden? Waar halen we hoop ten leven vandaan?

Ik denk dat het nog veel te vroeg is voor al die vragen. We zijn er nog niet aan toe om antwoorden te geven of te zoeken. We willen alleen nog maar dat onze geliefde terugkomt, niet echt weg blijkt te zijn. En dat is een lang proces, zoals elk rouwproces een lang proces is. Het eerste dat we zullen doen is, als we uitgehuild zijn, ons verhaal vertellen. We willen aan elkaar die achter blijven vertellen hoe hij was, wie zij was. Steeds maar weer vertellen over die prachtige vakanties, die prachtige kinderen en die aandoenlijke kleinkinderen. Door de verhalen te vertellen kom je dichter bij elkaar, weet je anderen er ook bij te betrekken.

Ik denk dan aan het paasverhaal waarbij de Emmausgangers op tocht zijn en elkaar verhalen vertellen. Die net uit Jeruzalem komen en daar alle ellende hebben meegemaakt. De achteropkomende vreemdeling die de verhalen nog niet kent. Ik denk ook aan het paasverhaal waarbij het lege graf wordt ontdekt. En dan horen de leerlingen dat Jezus niet dáár is, maar in Galilea, dus niet bij de doden, maar bij de levenden. Daar waar het leven doorgaat in woord en daad.

Steeds weer lezen we in de verhalen hoe we de overledene nog steeds horen en zien, nog steeds ervaren in het leven van alle dag. Teveel eten in huis gehaald, de tafel voor drie gedekt in plaats van voor twee. Hem voelen in het bed dat je zo lang gedeeld hebt. Zijn silhouet zien tussen de menigte die voor je loopt.

En dan wordt het over een paar weken Hemelvaart. Dan ervaren de leerlingen dat Jezus echt weg is. Fysiek niet meer voelbaar. Hij is naar zijn vader gegaan, zoals hij had aangekondigd. Wij moeten onze geliefden loslaten, niet ontkennen of wegstoppen, maar erkennen en loslaten; hoe moeilijk dat ook is. Want dan moeten we alleen verder. Maar ook daar mogen we onze tijd voor nemen. Want het begin van nieuw leven, in de geest van de overledenen, begint daar waar de leerlingen weer enthousiast verder gaan met de verkondiging van de blijde boodschap.

Die paasverhalen kunnen troost en hoop bieden. Het feit dat je de tijd mag nemen voor verwerking. Het is jouw verwerking! Het kan maanden duren of jaren, of een heel leven lang. Maar het is jouw tijd en ruimte die jij mag vullen in de hoop dat je ooit weer Pasen en Pinksteren mag ervaren, door de dood heen.

De zon schijnt volop, de bomen staan in bloei. Over een paar weken is het Pinksteren. De mensen gooien de ramen en deuren open, de toekomst wenkt.

Fons Boom is als norbertijn sinds 1989 verbonden aan de Abdij van Berne. Hij studeerde theologie HBO en Universiteit. Hij werkte na zijn afstuderen (Een brug van verstaan; het lezen van Bijbelverhalen) ruimt tien jaar in onze boekhandel en twintig jaar als pasto(o)r van Engelen en Bokhoven. Sinds vorig jaar is hij betrokken bij het pastoraat aan de zusters van JMJ in Heeswijk en volgt hij lessen kunstgeschiedenis. Hij is al jaren coördinator van het gastenwerk.