Door: Joost Jansen o.praem.

Monique en Karel willen trouwen. Ze komen bij mij en ik mag een stukje met hen oplopen. Ik laat ze altijd een brief aan elkaar schrijven met de vraag, eigenlijk zijn het twee vragen, waarom wil jij met hem, met haar, trouwen? En waarom voor de kerk? Het gaat tenslotte om een belangrijke keuze. Met de briefvorm heb ik een bedoeling. Ervaring laat zien dat ze dan veel intenser over hun keuze voor elkaar en de kerk nadenken. Een of twee keer heb ik meegemaakt dat ze zich teruggetrokken hebben en uiteen zijn gegaan. Ik denk: gelukkig nu dan later als ze eenmaal getrouwd zijn. Ook bij Jezus – zo hoorden we – trekken leerlingen zich terug wanneer ze voor een keuze worden gesteld…

Bij het maken van een keuze is het goed om niet alleen stil te staan bij wat het je aan positiefs oplevert. Er is altijd een andere kant, daar waar uitdagingen liggen, om niet te spreken over obstakels. Die leerlingen uit het evangelie hebben meegemaakt hoe er, onvoorzien, voldoende voedsel is als je maar gaat delen. Kan dat maar iedere dag zo zijn!, is de reactie. Begrijpelijk. Jezus zegt: dat is mogelijk maar… dan zul je mijn levenshouding – op jouw eigen wijze – moeten opnemen. Je laten ‘opeten’ zoals ik me laat ‘opeten’. Er staat zelfs in de grondtekst van dit evangelie: je moet me kauwen. Het gaat allemaal niet vanzelf. Je moet moeite doen. Pas als je je hebt ingespannen, kun je de vruchten plukken. We hebben dat gezien bij de Olypische Spelen. Waarom bejubelen we een Femke Bol en haar collega’s om hun inzet en hebben we zelf moeite om de nodige stappen te zetten nu de uitdagingen in onze samenleving zich opstapelen?

Het maken van een keuze is niet het werk van één dag. Als er onderscheiding aan te pas komt, heb je meer tijd nodig. Monique en Karel hebben die tijd genomen. De brieven die ze elkaar geschreven hebben zijn ontroerend. Je proeft hun liefde en wat me opvalt is hoe ze elkaars groei in de toekomst op het oog hebben. ‘Zij moet echt van haar passie haar beroep maken’, zegt Karel. En zij: ‘Ik hoop dat ik hem kan helpen in de zaak.’ Dienstbaarheid aan elkaar met het oog op de toekomst. Ik meen dat dit ook het geheim is van die tweede lezing van de apostel Paulus, over de relatie man en vrouw. (Ja, hoor mij goed, ik sla die spannende lezing niet over!) Bij echte liefde dien je elkaar en is de ander belangrijker dan jezelf. En dit is ook omgekeerd! Een begeesterde Paulus zegt dan: ik zie het in huwelijken gebeuren, zo zie ik met mijn gelovige bril het ook bij Jezus, hoe Hij zich totaal gegeven heeft aan mensen, tot aan de dood als uiterste consequentie van liefde voor hen. Hij heeft zich laten ‘opeten’, ‘kauwen’. Bij echte liefde is er altijd een kant van opoffering.

Ieder doel dat je jezelf stelt, vraagt om opoffering. Je ziet dat bij een Femke Bol, je ziet dat bij musici, je ziet het bij een alleenstaande moeder met drie kinderen hier enkele straten verder die elke dag onzeker is of ze ’s avonds wel voldoende eten heeft voor haar kroost. Het kan ook voor ons gelden.

Straks ontvangen het heilig Brood. Gelukkig is het geen ouderwetse ouwel die je zo doorslikt. Bij deze communie moet je echt lichtjes kauwen. Misschien kunnen we het vandaag wat bewuster doen en stil staan bij het woord van Jezus dat Hij ‘gekauwd’ wil worden. Hij wil worden opgenomen in ons lichaam. Augustinus zegt dat we zo meer ‘zijn lichaam’ worden in deze wereld. Ik moet denken aan de uitdrukking: ‘Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.’ Dit gezegde zou ook ik nu opgang kunnen vinden. Wij ontvangen de communie, het heilig Brood, en bij het ontvangen antwoorden we ‘Amen’ op: ‘Het Lichaam van Christus.’ Laten we ons dan gedragen naar wat we ontvangen hebben en in onze omgeving helder kunnen zijn over onze keuzes. Verdelen we de boel met kritiek op alles en ieder of verbinden we zodat er veiligheid groeit. Kiezen we er voor om ons in te spannen voor een ander of vinden we dat we al genoeg hebben aan onszelf? Ik weet dat iedere keuze een risico inhoudt want je weet nooit waartoe die keuze leidt. De keuze die Jezus van ons vraagt is met Hem mee te trekken. Ik heb ervaren dat het de moeite waard is en vruchtbaar.