Door: Joost Jansen o.praem.
Lezingen: Wijsheid 1,13-15;2,23-24; 2 Korintiërs 8,7.9.13.15; Marcus 5,21-43

Wat doe je als iemand je plotseling voor de voeten loopt? Het gebeurt Jezus, zoals het ook ons gebeurt. Een overste van de synagoge ten einde raad. Een vrouw met bloedvloeiingen ten einde raad, het leven vloeit uit haar weg, maar voor haar ook op sociaal vlak want niemand mag in haar buurt komen: anderhalve meter en zeker niet aanraken. Herkennen we de situatie van het laatste jaar corona?

Wat doe je als iemand je voor de voeten loopt? Je kunt hem of haar opzij schuiven. Het past nu even niet. Maar wanneer dan wel? Je kunt je sluiten, of in verwarring raken want je moet ‘wat’. Er zullen altijd voldoende redenen te vinden zijn waardoor je je niet laat raken door die ander. Want in wezen gaat het daar om: of je je wilt laten raken door de ander en met hem een weg van geloof en vertrouwen wilt gaan, of niet. Uiteindelijk is het een weg van leven en dood… Dat zien we in de twee ontmoetingen die Jezus heeft. Uiteindelijk blijft het gaan om leven en dood. Gelukkig dat hier twee mensen tot leven worden gebracht. Maar dan moet er wel iets gebeuren. Wat?

Allereerst moet je meegaan, innerlijk en ook vaak fysiek. Dat wat je eerst van plan bent te doen, moet je loslaten. Je moet bij je laten ‘inbreken’. Dat ontregelt en ik denk dat geloven altijd ergens ook ontregelt. Tevens moet je ideeën, afspraken, regelingen loslaten. Niet omdat ze niet goed zijn en Rutte en De Jonge maar onzin vertellen. Neen je laat ze even, voor een moment, los, omdat ze op dit moment en in dit geval geen leven voortbrengen bij deze overste van de synagoge, bij deze vrouw die aan bloedvloeiing lijdt. Dat is soms ingewikkeld want al die afspraken en geboden die er zijn en soms zelfs in Bijbel en in de Traditie verankerd zijn, zet je niet zomaar opzij. Ze zijn zelfs heilige openbaring en toch zijn al die regels, wetten en voorschriften uit de Schriften bedoeld om leven te ondersteunen, leven te geven. Dan moet er maar een beetje meer gestudeerd en gediscussieerd worden in het leerhuis… God heeft toch alles geschapen om te leven, hoorden we in de eerste lezing?

Wat zich hier afspeelt in de ontmoeting tussen mensen, gebeurt ook op grotere schaal. Langzaamaan versoepelen de maatregelen rond corona. De mondkapjes mogen af, de cafés langer open, meer mensen mogen bijeenkomen. We zien een inhaalslag aan ontmoetingen, aan feesten, aan evenementen, aan reizen. Terug naar het gewone normaal van vóór de coronapandemie? Herscheppen we een klimaat waarin het leven langzaam weer wegvloeit zoals het bloed bij de vrouw met de bloedvloeiing? Of hebben we geleerd van de voorbije anderhalf jaar en omgeven we ons leven met zorg en aandacht? Zoals de overste van de synagoge en de bloedvloeiende vrouw het pad van Jezus hebben gekruist, zo heeft deze pandemie onze hogesnelheidsweg gekruist. We denderden door, natuurlijk vielen achter ons wel mensen van de wagen door burn-out en andere accidenten, maar te stoppen waren we niet. Totdat… totdat ons een halt werd toegeroepen en mensen bij bosjes omvielen en stierven. Terug naar dit normaal?

Je kunt je laten ontregelen doordat plotseling iemand je voor de voeten loopt waarop je wel moet reageren. Dit kan door een mens-in-nood, het kan een veel grootser gebeuren zijn zoals een pandemie. Ik geloof dat God op die manier op onze deur klopt opdat wij opendoen en dan tegelijkertijd ook maar de ramen erbij zodat we goed kunnen zien wat er zich allemaal om ons heen afspeelt. Ik geloof dat God ons vraagt om ons om die mensen te bekommeren die ons plotseling voor de voeten lopen: die vader, die moeder die zich sterk maakt voor zijn kind, die vrouw, die man waaruit het leven wegvloeit en die in permanente quarantaine moet leven omdat niemand hem in de gaten heeft. Ik geloof dat we als kerkgemeenschap juist vandaag een taak hebben omdat wij niet in ‘het onmiddellijke’ leven maar in het ‘nu’ ondersteund worden door een Blijde Boodschap en de belofte dragen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. We blijven slechts bemiddelaars van wat God ons in handen heeft gelegd. Dit te geloven geeft leven, ook aan ons.